Gdybyśmy mieli wymienić zioła, które zna niemal każdy, zapewne nie wiedzielibyśmy, które wskazać w pierwszej kolejności. Zacznijmy zatem losowo, od mięty.

Mięta

Mięta to doskonały przykład rośliny, którą można uprawiać bez wcześniejszego doświadczenia. Rośnie doskonale w ogródkach, doniczkach czy skrzyniach; jest bardzo ekspansywna i może zdominować inne rośliny. Nadaje się do sporządzania herbaty i wykorzystywana jest jako przyprawa, ma też jednak działanie lecznicze: łagodzi bóle brzucha i niestrawność, powstrzymuje kolkę jelitową, wspomaga wątrobę, pobudza wydzielanie żółci, łagodzi bóle menstruacyjne. Można ją dodawać do napojów, a także suszyć liście i zaparzać z nich herbatę. Mięta odstrasza uciążliwe owady i działa odkażająco.

Melisa

Do uprawy we własnym ogródku nadaje się również melisa. To roślina niezbyt wymagająca, która w Polsce właściwie nie występuje dziko, a do celów zielarskich jest uprawiana na plantacjach. Powszechnie stosowana jest ona jako łagodny środek uspokajający, ale także poprawiający apetyt i trawienie. Melisa zmniejsza ponadto napięcie mięśni jelit i powstrzymuje wymioty, działa też przeciwbólowo i przeciwbakteryjnie oraz wspomaga pamięć.

Skrzyp polny

Skrzyp polny występuje w naturze i w wielu miejscach można znaleźć bardzo obfite stanowiska tej rośliny. To gatunek bardzo charakterystyczny, który wyglądem przypomina gałązki jodły. Skrzyp stosuje się doustnie – w postaci soku albo odwaru; nadaje się on też do przyrządzania okładów na skórę (np. w leczeniu chorób skóry). Skrzyp polny wspomaga gojenie ran, powstrzymuje łamliwość paznokci i wypadanie włosów, a płukanki na bazie tej rośliny pomagają utrzymać higienę jamy ustnej i leczyć stany zapalne. Zaleca się go także wspomagająco w leczeniu chorób nerek i dróg moczowych.

Rumianek

Rumianek lekarski występuje w Polsce w naturze, ale może też być uprawiany we własnym ogródku. Na potrzeby produkcji preparatów ziołowych rumianek uprawiany jest na plantacjach. Na potrzeby domowe wystarczy zbierać i suszyć rumianek rosnący naturalnie, trzeba jednak znaleźć miejsce wolne od zanieczyszczeń. Zbiera się i suszy kwiatostan – można to z powodzeniem zrobić w warunkach domowych, w miejscu ciepłym, ale zacienionym, przewiewnym i wolnym od kurzu. Rumianek można stosować zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie. Zewnętrznie stosowany jest on jako składnik kremów, maści, płyn do płukania lub dodatek do naturalnych kosmetyków. Ułatwia leczenie owrzodzeń, oparzeń słonecznych, zapaleń skóry, rumienia, łuszczycy, egzemy i innych chorób; pomaga również zwalczać zapalenie spojówek i bywa stosowany jako okład na powieki, łagodzący zmęczenie oczu. Wewnętrznie rumianek lekarski może być przyjmowany w postaci naparu do picia. Działa uspokajająco i łagodzi dolegliwości układu pokarmowego, dlatego jest szczególnie polecany osobom chorującym na chorobę wrzodową żołądka.

Lista ziół, które są wykorzystywane w medycynie, jest bardzo długa. Każde z nich ma nieco inne działanie i polecane jest w leczeniu innych schorzeń, dlatego przed zastosowaniem danego preparatu najlepiej zasięgnąć konsultacji lekarza lub farmaceuty, który najlepiej doradzi najlepsze i najskuteczniejsze rozwiązanie.

Piotr Kołaczek