Dowiedz się, jak leczyć nadczynność tarczy oraz jakie są jej przyczyny, objawy i jak z nią żyć

Nadczynność tarczycy – przyczyny

Przyczyn nadczynności tarczycy należy doszukiwać się w zaburzeniach związanych z osią: kora mózgowa – podwzgórze – przedni płat przysadki. Oznacza to, że wzmożone wytwarzanie hormonów przez gruczoł może zostać wywołane przez takie bodźce, jak: silne przeżycia (lęk, gniew, zmartwienie), ciąża, zaburzenia hormonalne okresu przekwitania oraz przewlekłe choroby zakaźne. Na tarczycy tworzą się guzki, gruczoł przechodzi w stan zapalny i ulega powiększeniu. Ostatecznie nadczynność przyjmuje określoną postać, na przykład choroby Gravesa-Basedowa, choroby Plummera bądź woli Hashimoto. Samą nadczynność, a także jej przyczynę, można rozpoznać wykonując analizę krwi, a dokładniej przez oznaczenie hormonów tarczycy T3, T4 oraz TSH (tyreotropiny) – hormonu przysadki mózgowej stymulującego pracę gruczołu. Lekarz może zlecić również USG, scyntygrafię, biopsję lub prześwietlenie klatki piersiowej.

Jakie są objawy nadczynności tarczycy?

Pacjenci z nadczynnością tarczycy trafiają do lekarza najczęściej wtedy, gdy zauważą u siebie kołatanie serca lub wyraźny spadek wagi przy jednoczesnym dużym apetycie. Charakterystyczna jest drażliwość i nerwowość, którą najczęściej obserwuje się u kobiet. Pacjenci skarżą się na drżenie rąk, nadwrażliwość na ciepło, nadmierną potliwość czy duszności. Pojawia się osłabienie, najczęściej nóg. Chory męczy się wchodząc po schodach, ma problemy z podnoszeniem się z pozycji siedzącej, czuje zmęczenie, którego źródła nie potrafi określić. Zdarzają się biegunki spowodowane przyspieszoną przemianą materii, a u kobiet również nieregularne miesiączki. Nogi nad kostkami puchną, skóra swędzi, włosy stają się sztywne i rzadkie. Silny wiatr i mocne światło powodują łzawienie, oczy mogą też boleć, pojawia się uczucie piasku pod powiekami. Obserwuje się wzmożony dermografizm, tj. występowanie zaczerwienienia skóry w miejscu uprzedniego jej potarcia. W zaawansowanym stadium nadczynności tarczycy na szyi chorego widoczne są charakterystyczne wole.

Jak leczyć nadczynność tarczycy?

Leczenie nadczynności tarczycy polega na stosowaniu leków przeciwtarczycowych, tak zwanych tyreostatyków, których działanie polega na hamowaniu produkcji hormonów tarczycy. W terapii istotne jest również leczenie skutków działania hormonów, głównie za pomocą leków z grupy beta-blokerów (najczęściej propranolol). W typowych przypadkach terapię farmakologiczną stosuje się przez półtora roku, początkowo w dużych dawkach, stopniowo je zmniejszając. Nieprawidłową tkankę tarczycową można także usunąć – najlepiej wtedy, gdy mimo leczenia choroba nawraca, pojawia się wytrzeszcz oczu, a stosowane leki wywołują zbyt uciążliwe skutki uboczne.

Tryb życia a nadczynność tarczycy

Nadczynność tarczycy należy do grupy chorób, których przyczyną może być stres. Warto więc zadbać o swoje zdrowie emocjonalne i unikać silnych przeżyć. Jeśli jednak zauważymy u siebie objawy choroby, a lekarz potwierdzi jej diagnozę odpowiednimi badaniami, istotne jest zapewnienie dobrych warunków rekonwalescencji. Niezwykle ważny jest spokój chorego, unikanie konfliktów i niedobrych emocji. Duże znaczenie ma przestrzeganie odpowiedniej diety, która powinna być mleczno-jarzynowa. Należy ograniczyć spożywanie produktów obciążających układ pokarmowy, takich jak kapusta, soja, brukselka czy orzechy. Ostre przyprawy trzeba zastąpić łagodnymi, na przykład kminkiem, koprem, pietruszką czy lubczykiem.