Problemy dzieci dwujęzycznych

Dwujęzyczność symultaniczna i sekwencyjna

Istnieją dwa rodzaje dwujęzyczności:

• Symultaniczna, czyli taka, gdy dziecko poznaje oba języki równocześnie do 3. roku życia. Najczęściej występuje w sytuacji, gdy jego rodzice posługują się różnymi językami lub gdy dziecko ma opiekuna, który w jego obecności często używa obcego języka.
• Sekwencyjna, czyli taka, gdy dziecko poznaje drugi język później. Jest to sytuacja charakterystyczna na przykład dla polskich emigrantów, którzy w domu używają języka polskiego, a dziecko uczy się drugiego języka chodząc do przedszkola lub od kolegów z piaskownicy.

Jak wychowywać dwujęzyczne dziecko?

Mitem jest, że dziecko samo z siebie będzie wchłaniać oba języki w sposób naturalny. Rodzice muszą wykazać się cierpliwością, a także poświęcić czas, aby stymulować naukę dziecka. Często zdarza się, że kiedy maluch zaczyna mówić, przejmuje język, który częściej słyszy lub stosuje. Uważa się, że dziecko powinno używać drugiego języka minimum 30% czasu swojej aktywności, aby stać się dwujęzyczne. Rodzice powinni zadbać więc o to, aby rozmawiać z dzieckiem w obu językach, czytać mu bajki i książki przeznaczone dla dzieci dwujęzycznych, oglądać programy telewizyjne, a także bawić się, wykorzystując łatwe do zapamiętania słówka. Często osoba będąca w obcym kraju i chcąca nauczyć dziecko ojczystego języka, może być zniechęcana przez członków rodziny swojego partnera. Wówczas łatwo można zaniechać swoich starań i skupić się na języku otoczenia, w jakim przebywamy.

Zalety znajomości dwóch języków

Z wychowania dwujęzycznego dziecka płynie wiele korzyści, m.in. będzie ono miało łatwiejszy start, zarówno w szkole, jak i na rynku pracy. Obecnie znajomość języka obcego jest wymagana na większości stanowisk lub jest atutem kandydata. Nie warto z tego rezygnować, należy być wytrwałym i konsekwentnym, ponieważ oprócz języka uczymy dziecko również tolerancji i otwartości na obce kultury, a przede wszystkim innych ludzi. 

Beata Kubiś