Przyczyny, objawy i metody leczenia zespołu chronicznego zmęczenia

Czym jest zespół chronicznego zmęczenia?

Zespół przewlekłego zmęczenia polega na wystąpieniu niewyjaśnionego zmęczenia fizycznego i często psychicznego trwającego przez ponad pół roku. Chory ma świadomość stanu, w jakim się znajduje. Co ważne, zmęczenie te nie ma związku z wysiłkiem fizycznym i nie ustępuje po odpoczynku. Syndrom przewlekłego zmęczenie dotyka około 70 osób na milion. Zazwyczaj objawy pojawiają się między 20. a 50. rokiem życia, czyli w okresie szczytu aktywności zawodowej.

Przyczyny wystąpienia syndromu przewlekłego zmęczenia

Nie ma jednej ściśle określonej przyczyny wystąpienia takiego stanu. Pod uwagę bierze się czynniki psychospołeczne i genetyczne. U wielu pacjentów pierwsze objawy choroby pojawiają się łącznie ze zwykłą infekcją wirusową, która może je wyzwolić.

Ujęcie psychiatryczne zespołu chronicznego zmęczenia

Aż 60% pacjentów, którzy zachorowali na syndrom chronicznego zmęczenia, nie miało wcześniej stwierdzonej żadnej choroby psychicznej. Niestety wśród tych, którzy na niego zapadli, prawie połowa będzie cierpieć na towarzyszącą depresję (Czy sport może pomóc w depresji?) czy zaburzenia lękowe. Niektórzy psychiatrzy uznają natomiast, że syndrom chronicznego zmęczenia jest tożsamy z nerwicą neurasteniczną, czyli cechującą się zwiększoną pobudliwością i szybkim wyczerpywaniem układu nerwowego.

Leczenie zespołu chronicznego zmęczenia

Podstawą leczenia jest normalizacja wysiłku fizycznego z unikaniem nadmiernej, jak i niedostatecznej aktywności. Drugim elementem jest emocjonalne wsparcie psychologiczno-psychiatryczne. Zarówno terapie indywidualne, jak i grupowe mogą przynieść bardzo korzystne skutki. W zaawansowanych przypadkach można włączyć leczenie małymi dawkami leków przeciwdepresyjnych.

Katarzyna Wiak